21 Eyes Of RubyAlbum

Nadat ik eerder dit jaar mocht genieten van deel vier van de in totaal 21 delen telende reeks van dit gezelschap, was ik benieuwd naar de eerste officiële release van 21 Eyes Of Ruby: “Conquer The World pt 2&3”. Gelukkig was ik nog net op tijd, want volgens de heren van dit gezelschap (die dus zelf ook de promotie, verkoop en allerhande zaken rondom de band regelen) is het door mij ontvangen exemplaar één van de laatste op de stapel. En helaas is er (nog) geen reden genoeg om een nieuwe reeks bij te laten persen.

Zoals gezegd hebben we hier twee delen uit de reeks van 21 in één te pakken. De eerste cd, “part 2”, is voor de liefhebber van progressieve muziek wellicht minder interessant. Tenzij je fan bent van de Smashing Pumpkins, of een band als Tool, want daar heeft dit trio goed naar geluisterd. Deel twee uit de “Conquer The World” cyclus kent namelijk veel invloeden van metal en alternatieve rock, met zelfs knipoogjes richting de punkrock. Daarbij wil ik ook de term psychedelische gitaarrock gebruiken, zoals ik ook deed in mijn recensie van deel vier. Het is overduidelijk dat deze heren uitermate getalenteerd en  deskundig zijn. Opmerkelijk is de enorme diversiteit en technisch vermogen die gitarist en zanger Antoine Pütz in zijn spel naar boven kan halen, zonder dat het ergens té virtuoos wordt. Veel nummers hebben daardoor een jam-achtig karakter. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de muzikale achtergrond van Pütz en ook drummer Martijn Soeterbroek; beiden zijn namelijk afgestudeerd aan het conservatorium en geven muziekonderwijs.

“Part 3” laat veel meer klanken horen die de progressieve, experimentele kant opgaan. Daaruit kan je ook duidelijk opmaken dat er een ontwikkeling te bemerken is tussen deel twee en drie van deze dubbel-cd. Vooral het gitaargeluid laat op “part 3” meer variatie horen dan op deel twee, waar met name de talrijke riffs belangrijk zijn voor de sfeer. The Mystery Remains is een nummer met veel gevoel voor de instrumenten die wat meer andante overkomen. Het doet mij denken aan Porcupine Tree, al gaat het einde naar de jazzkant toe, voornamelijk gecreëerd door een trompetsolo. Daarmee benoemen we gelijk een opmerkelijk detail op het album. De trompet is het enige muziekinstrument wat toegevoegd is aan het geluid, naast de drums, bas en elektrische gitaar.

Tijdens “Part 3” zijn ook de invloeden van “Part 4” grotendeels in de steigers gezet. Dat kan je bijvoorbeeld al goed horen in Unfold your Mind. Ook hier gaan de elf minuten in diverse stromingen over en weer en heeft de track veel overeenkomsten met Yessyana, hét nummer van het opvolgende “Part 4″. Memories Of Pain is van hetzelfde laken een pak. Bijzonder knap hoe deze drie heren je met drie instrumenten en zang vanaf minuut één tot aan de laatste je bij je strot grijpen, om vervolgens pas los te laten als de laatste klanken je speakers uitvloeien.

Waar ik normaal gesproken vooral gecharmeerd ben van muziek met een prominente plek voor toetsen, heeft dit album mij weer verrast door de kwaliteit van de muzikanten, de productie en het totaalgeluid. Door de diversiteit die de heren afzonderlijk in hun spel leggen mis je niet de sfeer die toetsen met zich meebrengen. Ik wens dat deze band meer belangstelling van progressieve muziekliefhebbers krijgt, het zou mijns inziens een regelrechte verspilling van talent zijn.

Ruard Veltmaat