Porcupine TreeAlbum

Zoals reeds aangegeven in mijn bespreking van “Up The Downstair” ziet Steven Wilson uiteindelijk (al dan niet noodgedwongen) van het plan af om de plaat als dubbelalbum op de markt te brengen. Dit gaat allicht ten koste van een deel van het geschreven songmateriaal, maar nog voor het einde van 1993 wordt de gitarist echter benaderd door Lazy Eye Records met het verzoek iets nieuws op hun label uit te brengen. Via deze weg krijgt hij derhalve alsnog de mogelijkheid om (een deel van) het restmateriaal van deze sessies openbaar te maken. Aangezien het Nederlandse label een ep (op 10″ vinyl) voor ogen heeft en omdat Wilson bovendien ook nog eens twee pas opgenomen nummers wil gebruiken, komen uiteindelijk slechts drie overblijvers van het vroegtijdig gestaakte project op “Staircase Infinities” terecht.

Dit aanvankelijk verbannen drietal past, evenals de twee nieuwe muziekstukken, wat betreft sfeer en stemming mijns inziens meer dan uitstekend bij het materiaal dat uiteindelijk wel op “Up The Downstair” terecht is gekomen. Het vijftal laat immers diezelfde fraaie mengelmoes van ambient, dance, elektronica, krautrock, progressieve rock, psychedelische rock en spacerock horen en het is mij dan ook een raadsel waarom uitgerekend deze drie nummers het album niet gehaald hebben. Maar goed… laat ik vooral opgetogen zijn dat ik – weliswaar via een kleine omweg – überhaupt de mogelijkheid heb om alsnog naar deze nummers te kunnen luisteren. De stukken zijn namelijk werkelijk een genot om naar te luisteren en dat maakt deze ep derhalve absoluut niet louter en alleen voor de échte fans interessant.

Dat blijkt dan ook wanneer de vinylversie (Lazy Eye 3094) van “Staircase Infinities” (met een strikt gelimiteerde uitgave van niet meer dan 2.000 stuks) in een rap tempo uitverkoopt. Gelukkig wordt de ep in oktober 1995 door Blueprint op cd (BP 217 CD) uitgebracht, zodat ook de fans zonder een platenspeler van dit muzikale extraatje kunnen genieten. Helaas is ook deze uitgave al rap enkel via de gekende veilingsites te verkrijgen. Daar komt in juni 2005 echter verandering in wanneer deze ep als bonus-cd wordt toegevoegd aan de opnieuw geremasterde, maar ook gedeeltelijk heropgenomen versie van “Up The Downstair”. Natuurlijk wordt ook nu de muziek digitaal onder handen genomen, maar dit keer mag Gavin Harrison (gelukkig) thuisblijven. Door zijn afwezigheid mist de ep uiteraard wel de warmte en dynamiek van de nieuwste uitgave van “Up The Downstair”, maar de plaat klinkt nog altijd beter dan ooit.

Eigenlijk kan ik maar één kanttekening bij deze heruitgave plaatsen en dat is dat ik werkelijk niet kan begrijpen waarom Steven Wilson het overige materiaal van de sessies van “Up The Downstair” (waaronder onder meer het werk dat op de verzamelaar “Stars Die” staat) niet aan deze bonus-cd heeft toe willen voegen. Het zal wel een (commerciële) reden hebben, maar nu heeft hij in mijn ogen een unieke kans laten liggen om de (nieuwe) fans op iets heel leuks te trakteren. Dit neemt echter niet weg dat “Staircase Infinities” ook in deze vorm een bijzonder aardig tussendoortje is voor de liefhebbers die geen genoeg kunnen krijgen van het oude werk van Porcupine Tree. Het is dientengevolge beslist een belangrijk, maar zeker niet essentieel product in het repertoire van de band.

Frans Schmidt