Hackett, SteveAlbum

Steve Hackett verliet Genesis na de cd “Wind And Wuthering” (1977). Hiermee was de muzikale glorietijd van deze legendarische formatie wel ten einde. Enige tijd daarvoor was hij al voor zichzelf begonnen met de cd “Voyage Of The Acolyte”. In zijn imposante solocarriere, waarbij hij na ruim 35 jaar nog altijd voor nieuwe hoogtepunten zorgt, heeft hij zijn oude liefde nog altijd niet uit het oog verloren. In 1996 bracht hij met “Genesis Revisited” een eerbetoon aan deze supergroep uit. Voor mij tamelijk onverwacht brengt de meester zestien jaar na dato een vervolg hierop uit. De titel bevat in elk geval geen verrassingen: “Genesis Revisited II”.

Niet minder dan 21 nummers schotelt Hackett ons voor, verdeeld over twee schijven. Dat betekent bijna tweeëneenhalf uur pure nostalgie naar de gloriejaren van een van de meest invloedrijke bands uit de proggeschiedenis.

Toch is het gek genoeg niet allemaal werk van Genesis. Vier nummers zijn wel origineel voor Genesis geschreven of door hen gerepeteerd, maar uiteindelijk toch op zijn eigen cd’s terechtgekomen, zoals “Please Don’t Touch” en “A Tower Struck Down'”.

Hackett blijft bewust heel dicht bij het origineel, om dit zo min mogelijk geweld aan te doen. Terecht. Eigenlijk mag niemand met z’n poten aan originele nummers van Genesis komen, maar als iemand daar dan toch toe gerechtigd zou zijn, dan is dat voor mij Steve Hackett wel. De kenners van deze symfonische klassiekers zullen de subtiele wijzigingen in arrangementen en muzikale invulling die hij heeft aangebracht wel herkennen. Bij enkele nummers heeft hij een subtiel klassiek getint introotje toegevoegd, zoals bij Blood On The Rooftops.

Het is zeker even wennen om “vreemde” stemmen te horen in plaats van het o zo vertrouwde geluid van Phil Collins of Peter Gabriel. Hackett zorgde wel voor bij de nummers passende en erg goede vocalisten als Steven Wilson, Mikael Akerfeldt, Conrad Keely, Francis Dunnery, Neal Morse en John Wetton, dus kan ik goed met deze vervangers leven. Bijzondere vermelding verdient Nad Sylvan, die het stemgeluid van zowel Collins als Gabriel heel dicht weet te benaderen.

Verder werkt nog een keur aan muzikanten mee, in totaal niet minder dan 35. Naast zijn vaste bandlid Roger King, sterk op toetsen, zijn bijvoorbeeld ook nog eens twee topgitaristen ingevlogen: Steve Rothery en Roin Stolt.

Een van mijn persoonlijke favorieten is het lieflijke, pastorale Entangled. Het staat er prachtig op, compleet met het kamerbreed uitgerolde Mellotrontapijt, een van die spaarzame stukjes muziek waarvan je hoopt dat ze nooit ophouden. En wat te denken van het weergaloze samenspel van toetsen en gitaar in Ripples, dat me nog elke keer koude rillingen van intens genot bezorgt.

Daar staan ook stevig stukken tegenover, zoals The Musical Box, waarbij het soms heerlijk rauw en ruig toegaat en The Return Of The Giant Hogweed. Onnavolgbaar soleren doet Hackett natuurlijk ook zoals op In That Quiet Earth.

Is het eigenlijk een noodzakelijke uitgave? Nee! Hackett’s muziek en het klassieke werk van Genesis is in geremasterde vorm ruimschoots voorhanden. Maar het is zo vreselijk mooi om zo’n fraaie verzameling meesterwerkjes onbezorgd uit de speakers te horen knallen. Samen met de eerste Revisited ontstaat met deze drie schijven een behoorlijk “the best of” overzicht, al blijft dat toch altijd een kwestie van persoonlijke voorkeur.

Voor Genesis adepten, verstokte Hackett fans en liefhebbers van de klassieke jaren ’70 school symfonische rock is dit eigenlijk verplichte kost. En voor de wat jeugdige luisteraars die het werk van Genesis nog niet (zo goed) kennen (wat ik wil aanmerken als een gebrek aan opvoeding!) is dit een unieke kans om het zeer rijke boeket van deze gerijpte oude muzikale wijn voor eens en voor altijd goed op te snuiven.

Hackett heeft het zorgvuldig bewaarde doosje met kostbare pareltjes langzaam geopend, deze voorzichtig afgestoft en met veel liefde net iets anders op hun fluwelen kussentje gedrapeerd. Met een perfecte uitlichting kan iedereen er weer optimaal van genieten, waarbij elk nieuw gezichtspunt vanuit een andere positie weer een andere schittering te zien geeft.

Fred Nieuwesteeg