Een vraag. Je bent naar een concert. De band kondigt het laatste nummer aan. Nadat ze deze hebben gespeeld neemt men het applaus van het publiek in ontvangst. Alle muzikanten komen naast elkaar staan en maken een diepe buiging. Ze verlaten het podium maar het zaallicht blijft uit. Wat gebeurt er dan?

Het antwoord is simpel: de band komt gegarandeerd nog een keer terug voor nog een aantal nummers. De toegift.

Even terug naar de basis. Wat is eigenlijk een toegift? Wikipedia geeft een perfecte samenvatting: Een toegift, bisnummer of encore is een muziekwerk dat aan het einde van een concert wordt gespeeld en niet in de programmering aangegeven staat. Gewoonlijk gebeurt dit op aandrang van het publiek – de musici hebben het podium al verlaten en worden door het applaudisserende publiek ‘teruggeroepen’.

Het is heel simpel, een toegift moet je verdienen.

Ik moet denken aan een optreden van Transatlantic op 12 november 2001 in 013. Toen alles gespeeld was bleef het publiek meedogenloos roepen en klappen. De band speelde toen ten einde raad maar (een heerlijke versie van) Shine On You Crazy Diamond. Dat is een toegift!

Tegenwoordig stelt de toegift geen reet meer voor. Hij wordt van tevoren ingepland en op de setlist al gemeld. Ik zie zo vaak bands het podium verlaten en met een lauw applausje weer terugkeren. Ik vind dat triest. Een toegift moet je verdienen.

Je kunt als band van tevoren natuurlijk fantaseren over teruggeroepen worden na je optreden. Je kunt een nummer achter de hand houden voor het geval dat… Maar als je niet echt teruggeroepen wordt, dan is een toegift spelen gewoon sneu.

Als een band na het optreden gewoon wegblijft, dan leert het publiek ook weer dat zij hun best moeten doen om de band terug op het podium te krijgen. En als je dan terug wordt geroepen, dan heb je het echt verdiend.

Laten we de echte toegift in ere herstellen want nu is het een farce.