Interview: Kingfisher Sky

Interview: Ruard Veltmaat

Met het album Skin Of The Earth heeft de Nederlandse band Kingfisher Sky een waardige opvolger van het debuutalbum Hallway Of Dreams op de wereld gezet. Dit keer met toevoeging van een heuse celliste. Hoewel de band zichzelf niet als ‘full-monty’ progband ziet, maken de muzikanten meer dan voorheen een vette knipoog naar de door ons geliefde muziekstijl. De Haagse band is vastbesloten de wereld te veroveren. “Werelddominatie en driedubbel platina in 20 landen, het zorgen voor een ommezwaai in de muziekgeschiedenis en een prominente plaats in de muziekencyclopedie”. Dat zijn serieuze woorden. Het werd dus tijd voor Progwereld om Ivar en Judith van Kingfisher Sky eens stevig aan de tand te voelen.

Hoewel jullie als Kingfisher Sky al weer een tijdje meelopen, is een introductie voor sommige Progwereldlezers nog steeds nodig. Kunnen jullie wat meer over de band vertellen?
Ivar: We zijn begonnen in 2006. Judith en ik waren liedjes gaan schrijven en opnemen zonder band. De bedoeling was nummers schrijven zonder een specifieke stijl in ons achterhoofd, maar puur wat wij mooi vinden in muziek. Nadat we een goede demo hadden met 7 liedjes hebben we via Suburban een deal gekregen en daarna hebben we de band gevormd. Bassist Eric Hoogendoorn was er als eerste bij, daarna volgden Daan Janzing op gitaar, George van Olffen op toetsen en Edo v/d Kolk op gitaar. Met Edo speel ik al 20 jaar samen. We hebben met KS veel gespeeld en meegemaakt. Daan Janzing en George van Olffen zijn inmiddels vervangen door Chris Henny en David Gutierrez Rojas en we hebben Maaike Peterse als zevende bandlid op Cello.

Wat zijn jullie grote voorbeelden in de muziek, welke bands spelen een grote rol in jullie ontwikkeling als muzikant?
Ivar: Er zijn heel veel muzikanten en bands die ik erg goed vind maar degenen die mij als muzikant wel gevormd hebben zijn Jethro Tull, Peter Gabriel, Led Zeppelin, Frank Zappa, Terry Bozzio, Porcupine Tree, Spock’s Beard en Kate Bush. Ik vergeet er een hoop maar er zijn er eigenlijk teveel om op te noemen!
Judith: Voor mij zijn het niet alleen bands.  Ook artiesten als Aretha Franklin, Cecillia Bartoli, Peter Gabriel, Kate Bush, Tori Amos, Porcupine Tree, Dvorak, Queen en David Bowie hebben mij geïnspireerd. Daarnaast bands als Incubus, Pearl Jam, 3, Alterbridge, Sevendust, Frost en nog vele andere.

Ik vind dat “Skin of the Earth” meer eigen smoel heeft dan “Hallway of Dreams” Ondanks dat het nieuwe album ook een behoorlijke variatie in het geluid laat horen, vond ik zelf  dat er meer een eigen stijl is te horen. Wat minder Porcupine Tree en meer rock in plaats van metal. Al met al komt het meer in de hoek van progressieve rock. Wat vinden jullie daar zelf van?
Ivar: Leuk dat je dat zegt, we hebben zelf namelijk ook dat idee. Het is wat consistenter en avontuurlijker dan ons debuut. We hebben onze progressieve rockinvloeden wat meer naar de voorgrond laten komen, maar ik zie onszelf niet als een ‘full-monty’ progband.

De verzonnen term ‘progressive myth rock’ vind ik na het horen van dit album eigenlijk helemaal niet meer van toepassing, hoewel ik die term eigenlijk nooit echt passend vond. Hoe kijken jullie daar tegen aan?
Ivar: We wilden het beestje een naam geven en dat was destijds waar we op kwamen. Ik vind het lastig om een label op onze muziek te plakken, ik denk dat iedere muzikant dat moeilijk vind. Misschien is prog-goth’ meer in de goede richting ;-)

Hoewel ik het er persoonlijk niet mee eens ben, worden jullie toch nog vaak vergeleken met Within Temptation. Wat vinden jullie daar zelf van?
Ivar: Ik weet hoe de nummers van de eerste drie platen van WT in elkaar zitten en ik weet hoe wij de nummers in elkaar zetten omdat ik ze zelf geschreven heb en ik weet dat de vergelijking niet klopt. Er zit wel een vleugje WT in Kingfisher Sky maar niet meer dan dat.

Een groot muzikaal verschil met het vorige album is de toevoeging van een celliste aan de band, Maaike Peterse. Dit uit zich vooral ook in het geluid. Hoe is het contact met haar ontstaan en waarom hebben jullie besloten haar als permanent lid toe te voegen?
Ivar: We kwamen haar tegen via My Space en ze bleek bij ons om de hoek te wonen. Ik vroeg haar of ze een liedje met ons mee wilde spelen bij een concert in “Het Paard”, toen Hallway of Dreams net uit was. Dit klikte zo goed tussen de band en Maaike dat we haar bij meer nummers gingen inzetten. Uiteindelijk is ze een ‘officieel’ bandlid geworden, eigenlijk is het vanzelf zo gegroeid.

Na het afscheid van toetsenist George van Olffen kwam niet de minste toetsenist: Rene Merkelbach. Hij heeft maar heel kort deel uitgemaakt van de band. Wat is daar precies het verhaal achter?
We waren vol enthousiasme begonnen met Rene en we hebben een paar mooie shows met hem gedaan, maar hij kreeg het heel erg druk met zijn werk als componist en andere bands. Hij kon het gewoonweg niet combineren.

Two Old Trees is een vette knipoog naar Clannad?
Judith: Nee, niet echt. Onze gitarist Edo heeft de basis geschreven en met name Tori Amos is meer een inspiratiebron voor dit nummer. Voor de zang is ben ik klassiek gaan neuriën omdat ik dat bij de stijl vond passen en daarna kwam het verhaal en het tijdsbeeld, maar ik heb geen seconde aan Clannad gedacht, hoewel ieder er natuurlijk het zijne van kan denken.

Jullie hebben zelfs nog een soort van ode aan Michael Jackson geschreven?
Een ode is niet echt het juiste woord. We Love Our Heroes gaat over het vereren van helden totdat ze van hun voetstuk vallen. Als ze vervolgens overlijden worden ze weer helden. De tekst is wel geschreven naar aanleiding van het overlijden van Michael Jackson, maar kan ook over andere helden gaan.

Er zit één ‘smetje’ op het album. Mushroom Wall begint heerlijk na een wervelend pianoloopje met een geweldig stevig bijdrage van de gitaren, die een mooie spanning opbouwen, maar valt dan ineens rustig weg. Pas op het einde horen we het weer. Had het niet lekker doorgetrokken kunnen worden?
Ivar: Ja, dat had gekund. Maar dat hebben we niet gedaan, hahaha.
Judith: Je moet je voorstellen dat iemand over straat loopt tussen de hoge gebouwen en bijna omver geblazen wordt door de wind. Als hij de hoek omslaat, een straat in, is de harde wind voorbij en er wordt nagedacht over de keuzes in zijn leven en de gevolgen ervan. Op de terugweg heeft hij gekozen om zich over te geven aan de elementen en komt de storm weer terug bij diezelfde hoek. Dat is de sfeer  die we met Mushroom Wall neer willen zetten.

Judith, het wederom schitterende artwork is afkomstig van een dierbaar iemand naast de band, kan je daar wat meer over vertellen?
Mijn moeder Joke Rijnveld is verantwoordelijk voor het artwork. Zij is docent tekenen en maakt vaak portretten in opdracht. Zij kende de nummers al voordat we de studio ingingen. We hebben samen de teksten besproken en de sfeer van de nummers en toen heb ik moodboards gemaakt. Naar aanleiding van de moodboards heeft ze een beeld bedacht en zo is ze verder gegaan en in overleg met mij uitgewerkt.

Judith, jij hebt een klassieke zangopleiding gevolgd, hetgeen je zo hier en daar kan horen op “Hallway of Dreams”. Op “Skin Of The Earth” hoor ik dat minder, maar heb je eigenlijk nooit overwogen om een zangstijl a la Tarja Turunen te gebruiken in jullie muziek?
Ik heb klassieke zang gestudeerd op het conservatorium in Den Haag, daar heb ik geleerd hoe je een stem in zijn eigenheid kunt gebruiken binnen de wetten van de klassieke wereld. Dat is altijd een uitgangspunt voor mij geweest. En ik put alleen uit die kleur van mijn pallet als ik het passend vind.

Dit keer heeft Jochem Jacobs de productie van het nieuwe album niet gedaan, was het een bewuste keuze of had hij geen tijd?
Ivar: Dat was simpelweg een budgetkwestie. Tijden zijn veranderd in platenland maar dat dwingt je als muzikant ook weer om creatiever te zijn. Aangezien we zelf heel goed weten hoe ons album moest klinken hebben we besloten zelf de productie te doen. Mixen en masteren hebben we samen met een engineer gedaan.

Als jullie beiden een favoriete song moeten uitkiezen van het nieuwe album, welke zou dat dan zijn en waarom zijn jullie daar trots op?
Ivar: Lastig, het blijven toch je 11 kinderen. Dan kies ik voor Rise Trom The Flames. Dat heeft wel alles waar Kingfisher Sky momenteel voor staat.
Judith: Ook Rise From The Flames, maar ook Two Old Trees is me heel dierbaar.

De bandleden van Kingfisher Sky kunnen totaan dit moment nog niet leven van de opbrengsten van de cd’s en optredens, wat doen jullie in het dagelijks leven?
Ivar: Ik werk parttime bij de KPN, Judith is tekendocent in het voortgezet onderwijs, Edo is DTP-er, Chris geeft gitaarles, David studeert muziekwetenschap, Eric heeft een eigen ICT bedrijf en Maaike is muziekdocent op een basisschool.

Wat mogen we in de toekomst van Kingfisher Sky verwachten?
Werelddominatie en driedubbel platina in 20 landen, het zorgen voor een ommezwaai in de muziekgeschiedenis en een prominente plaats in de muziekencyclopedie  maar eerst een optreden in de Boerderij Zoetermeer op 3 december, hahaha.

Even wat dilemma’s. Uiteraard na verdieping in jullie geschiedenis door mij geselecteerd. Let op, je móet kiezen!

Marcela Bovio of Charlotte Wessels.

Ivar: Charlotte. Ik heb haar vanaf het eerste optreden met Delain zien groeien tot het podiumbeest wat ze nu is. En ze is een schat!

Kate Bush of Tori Amos.

Judith: Tori Amos.

Gavin Harrison of Chris Maitland.

Ivar: Alle respect voor Chris Maitland maar Gavin Harrison krijgt het voor elkaar supercomplexe breaks vanzelfsprekend te laten klinken en speelt altijd in dienst van de muziek. Hij heeft invloed gehad op mijn manier van spelen dus dan kies ik Gavin Harrison.

Keltische muziek of Progressieve rock.

Judith: Progressieve Rock

Steven Wilson of Arjen Lucassen.

Ivar: Tja, Steven Wilson dan! Zeker als we terugkomen op de vraag wie van invloed waren op mijn muzikale carrière

Het Paard van Troje of de Boerderij.

Judith: De Boerderij

Jethro Tull of Porcupine Tree.

Ivar: Jethro Tull. Eerste liefde hè?

The Gathering of  Epica.

Judith: Epica

Peter Gabriël of Roger Waters

Ivar: Peter Gabriël. Die weet me echt tot op het bot te raken. Roger Waters ook maar Peter Gabriël meer.

Within Temptation of Delain.

Judith: WT en Delain bestaan uit oude vrienden van Ivar die mij ook dierbaar zijn geworden en daar ga ik niet tussen kiezen.

Hebben jullie nog een laatste boodschap aan de Progwereldlezers?

Bedankt voor de support en see you on tour!

Wij geven een exemplaar van het laatste Kingfisher Sky album weg. Wil je kans maken op deze cd? Mail dan je gegevens voor 30 november door naar info@progwereld.org. Onder de inzenders wordt het album verloot. De winnaar krijgt persoonlijk bericht.

Wedstrijd is afgelopen, winnaars hebben persoonlijk bericht ontvangen.