Amarok Album

Amarok is zo’n band die al heel wat jaren aan de weg timmert en toch relatief onder de radar is gebleven in de progwereld. Ook wij hebben niet alle albums besproken en de albums die een recensie kregen, kwamen daar niet per se heel goed vanaf.

Dat onder de radar blijven wordt wat mij betreft met “Hope” doorbroken. Dit is namelijk een zeer intrigerend album dat mij behoorlijk verrast heeft. Het is zo heerlijk om zonder verwachtingen een album te beluisteren en dan te merken dat het je langzaam in zijn greep krijgt. Dit album schuift subtiel onder je huid en groeit met elke luisterbeurt.

Dat zit hem voor een deel in het ongrijpbare van de muziek. Ik plaats de muziek in de hokjes ‘artrock’ en ‘crossover’, maar ik waardeer ook heel erg de elektronische invloeden, de filmische elementen en het vermogen van de band om je af en toe behoorlijk te overdonderen. Daarbij kan de band ook uitstekend ingetogen overtuigen. Luister wat dat betreft maar naar het gedragen en spannende Insomnia. Het doet bij vlagen denken aan de laatste periode van Pink Floyd. Die referentie duikt overigens vaker op.

Al bij de eerste noten van opener Hope Is weet de band je interesse te wekken. De gitaarriffs in combinatie met de zwevende toetsen maken dat je meteen op het puntje van je stoel zit. De vrouwenstem voegt iets mysterieus toe en de zang van Kornel Popławski is sterk. De spanning wordt vakkundig opgebouwd en komt tot ontlading met een zalige gitaarsolo. Echt een track om zo hard mogelijk te beluisteren.

De elektronische invloeden geven het album een heel eigen karakter. In Trail is het in de vorm van een dansbare beat. Samen met de percussie maakt dit het nummer lekker swingend. De gitaren en de toetsen zorgen voor een mooi tegengewicht. Ook hier is de gitaarsolo de bekende kers op de appelmoes.

In Welcome is het drummer Konrad Zieliński die de zang verzorgt. Zijn stem is wat vlak, maar past wel heel goed. Zijn drums klinken overigens erg goed in de mix. Ook de soundscapes zijn van hoog niveau. En dan mag bassist/violist Kornel Popławski ook zijn zangkunsten tonen. Dat doet hij in Queen. Hij klinkt een beetje als een jonge Peter Gabriel. Het nummer gaat van rustig naar intens en het hoogtepunt wordt gevormd door een pittige vioolsolo.

Zo lukt het de band moeiteloos om bijna een uur lang de aandacht vast te houden. Ook tegen het einde blijft de muziek boeien. Zo is het zevende album van Amarok een voltreffer die het verdient om gehoord te worden.