ArenaConcert

In Ridley Scott’s film Gladiator zegt het karakter Proximus tegen de gladiator Maximus “Listen to me. Learn from me. I was not the best because I killed quickly. I was the best because the crowd loved me. Win the crowd and you will win your freedom.” Win The Crowd! (win het publiek) Zou Clive Nolan dat ook tegen Paul Manzi gezegd hebben vlak voor hij het podium op stapte?

Ruim vijf jaar was het stil rondom Arena. En opeens waren ze er weer. En weer was De Boerderij nagenoeg uitverkocht. Eerder was het bericht gekomen dat zanger Rob Sowden uit de band was gestapt.  Ik had toen ik het hoorde direct mijn geld gezet op Alan Reed. Nadat hij uit Pallas was gezet, zou hij, naar mijn mening, de beste keus zijn. Maar het werd de voor velen toch wel onbekende Paul Manzi.

Aan hem de moeilijke taak om het publiek te overtuigen van zijn kunnen. De bomvolle Boerderij gaf zich niet snel gewonnen en wilde terecht eerst eens de kat uit de bekende boom kijken. Manzi heeft een meer theatrale stem dan zijn voorganger Rob Sowden. Hij had regelmatig de neiging om dingen iets te mooi te willen zingen, waar hij gewoon zou moeten knallen. Ook de samenzang met John Mitchell en Clive Nolan klonk niet altijd even goed. Aan de andere kant is hij in staat een mooi rauw randje in zijn stemgeluid te leggen, hetgeen erg gaaf klinkt. Toch denk ik persoonlijk dat hij makkelijker Rob Sowden kan laten vergeten, dan dat Rob Sowden op zijn beurt Paul Whrightson moest doen vergeten. Pas na het beluisteren van het komende album kan hij beter beoordeeld worden.

Aan de andere kant, ga er maar aan staan. In een zaal vol fans die regelmatig de songteksten beter kende dan hij. Ondanks de e-reader die aan zijn microfoon hing, ging hij tekstueel regelmatig de fout in. Maar hij stond er maar wel en deed enorm zijn best. Het publiek ontdooide langzaam en gaf hem steeds meer applaus. Dat komt wel goed.

De band speelde in bijna twee uur een leuke setlist waarin de nadruk lag op nummers van “The Visitor” en “Contagion”. Publieklievelingen The Hanging Tree (blijft wel hun mooiste nummer), Jericho, Chosen en uiteraard Solomon werden gelukkig ook gespeeld. John Mitchell blijft een genot om naar te luisteren. Zijn solo op Elea bezorgt mij nog altijd kippenvel. Stiekem had ik ook wel gehoopt dat hij zou gaan zingen in Arena. Ook stille kracht Ian Salmon maakte indruk met zijn groovy baslijnen. Clive Nolan had duidelijk de regie en sleurde Manzi door het optreden heen.

Het publiek werd ook getrakteerd op twee nieuwe nummers. Het openingsnummer vond ik niet heel sterk, maar het tweede nieuwe nummer stond als een huis. Ik kijk erg naar het nieuwe album uit en hoop dat de sabbatical van vijf jaar de muziek van Arena ten goede is gekomen. De werktitel van het album is “The Tinder Box”, opnames zullen in de zomer van 2011 plaats vinden met een release in september 2011, aldus Clive Nolan.

Verslag: Maarten Goossensen

www.verglas.com/arenaworld