Echo UsAlbum

Enerverende New Age, dat klinkt als een contradictio abnormalis en dat is het ook. Uitzonderingen bevestigen echter de regel. Neem het werk van de Amerikaanse multi-instrumentalist Ethan Matthews. Onder de naam Echo Us maakt hij (soms samen met enkele gastmuzikanten) al jaren prachtige muziek.

Matthews’ output is weldoordacht en vol visie, waarbij opgemerkt moet worden dat zijn ongrijpbare debuutalbum uit 2005 gewoonweg niet zo sterk is. De albums die daarna komen zijn stuk voor stuk geweldig en laten een geïnspireerde mengeling horen van elektronica, New Age, prog, wereldmuziek en ambient. Het hier besproken “The Windsong Spires”, het zesde album van de creatieveling, is erin ondergedompeld. Matthews maakt hier muziek die ondanks dat deze vrij donker van aard is, toch baadt in het licht en eigenlijk constant een nauwgezette beluistering verdient.

Zelf noemt Matthews z’n nieuwe album een zusje van het vorige “To Wake A Dream In Moving Water” (2017). Muzikaal is “The Windsong Spires” veel meer een back to earth-gebeuren als ik de bijsluiter mag geloven. Wat ik 61 minuten lang hoor is een hemelse reis door de zweverige wereld die Matthews hier creëert.

Hij doet het echter niet alleen. Op drums en percussie is Andrew Greene hem van dienst en dat is dezelfde persoon die in 2009 ook al van de partij was om “The Tide Decides” in te drummen. Het spel van Greene laat samen met de bodhrán en de hammered dulcimer van Matthews het wereldmuziekaspect werkelijk schijnen op het album. De dulcimer heeft een zinderend, haast sprookjesachtig geluid dat regelmatig het Oosterse van Kitaro in gedachte brengt. Wel heeft de muziek van Echo Us meer avontuur en experiment in zich. Matthews heeft zich vocaal laten bijstaan door Charlotte Engler, een ervaren zangeres met een klassieke engelenstem. Erg fraai is het duet van de twee in If You Can Imagine waar beide hoge stemmen met elkaar verstrengeld zijn en het wordt helemaal gaaf als Engler in het titelnummer de partij van de dulcimer gaat nabootsen. Na Squals, dat een reprise is van het titelnummer met daaraan toegevoegd een wervelende gitaarsolo, vervolgt Ethan Matthews z’n aaneenschakeling van subtiele, sprankelende en heimelijke momenten. I’ll Wave You In is weer een vocaal nummer dat wat meer op de duistere kant van de Amerikaan focust.

Matthews verdient voor z’n composities en de manier waarop hij alles gearrangeerd heeft uiteraard de loftrompet, als het gaat om z’n gitaarspel mag de hele fanfare wel uitrukken. Het is niet dat hij een razende virtuoos is en ook zal je niet omver worden geblazen door een kwalijke originaliteitsdrang. Niets draait om Matthews zelf, alles staat in dienst van de muziek en oh, wat is het wonderschoon. De akoestische gitaar en de bodhran in And Acquiesce stuwen de muziek voort naar organische sferen die je duidelijk maken dat je de klanken niet moet analyseren. Als de laatste tonen van Under The Smallest Sky wegebben, is er maar een optie: druk zo snel mogelijk op de repeatknop.