HackberryAlbum

De Groningse rockformatie Hackberry komt op het juiste moment met het juiste product: een lekker zware langspeelplaat voor op de langspeelplatenspeler. De muziek is ook te downloaden, maar op vinyl klinkt alles anders, dus ook dit album.

ackberry maakt instrumentale metal met scheutjes prog, stonerrock en psychedelica in de mix. De band kan ouderwetse rocken met stevige gitaarriffs, maar is vooral sterk in dynamiek. De afwisseling is groot. Dat is fijn, want met opener Ophidian Strike heb je meteen een stuk van bijna 18 minuten voor je kiezen. De band heeft twee geweldige gitaristen in de gelederen en wekt de indruk dat de heren vaak tweestemmig samenspelen. Dat geeft de band een vintage geluid dat me aan Thin Lizzy en Boston doet denken. Daaronder zitten de geweldige toetsenklanken van Hidskes, die een mooi arsenaal aan orgels, Mellotrons en koren tot zijn beschikking heeft. Als je in Nederland en het nu wil blijven kun je, met een beetje goeie wil, ook denken aan DeWolff, maar dan met minder blues en meer metal.

Het tweede stuk, Miraggio, opent met een fraai stuk klassieke piano, een mooi contrast met het lange en stevige Ophidian Strike. Als de gitaren het overnemen zitten we meteen in een spacerock-ritme en dendert de band weer lekker verder. Opvallend is de even virtuoze als tegendraadse gitaarsolo, die prettig buiten de lijntjes durft te kleuren.

Op Aboard (even plaatje omgedraaid) timmert de band weer stevig verder. Gedegen ritmesectie, lekker Hammondorgel en die twee rockende gitaren, het is ouderwets, maar ook hartstikke lekker. Ook hier weer knappe gitaarsolo’s en een paar wereldriffs.

Desert Orchid is, in een wat langere vorm, al eens eerder uitgebracht als ep, maar blijft interessant. Het stuk verraadt met de psychedelische intro en het tussenstuk iets meer over de achtergrond van de bandleden. Vooral fijn is het toefje elektrische piano dat even de kop opsteekt.

Het euvel met dit soort dynamische, instrumentale muziek is wel, dat het ook één lang nummer had kunnen zijn. Je hebt, afgezien van de afwijkende passages, zoals die akoestische piano aan het begin van Miraggio, geen herkenningspunten. in die zin had Miraggio ook een deel van Aboard kunnen zijn. Tegelijk: als dat nou echt het enige minpuntje van het album is, dan mogen we de handjes dichtknijpen, toch? “Hackberry” is een indrukwekkend album. De heren kiezen met hun lange, instrumentale nummers niet de gemakkelijkste weg, maar ze verdienen een zeer groot publiek. Het zijn knappe muzikanten en hun debuut is een prachtig album. Meer metal dan prog overigens, maar grote klasse desalniettemin.

Erik Groeneweg