KayakAlbum

Bijna synchroon met het uitkomen van het laatste studioalbum, “Out Of This World”, werd het duidelijk dat dit het laatste album van Kayak zou worden. Voor Ton Scherpenzeel was de koek op en hij wilde graag op een hoogtepunt eindigen. Zijn eigen gezondheid zal daar ongetwijfeld ook een rol bij hebben gespeeld.

Gelukkig volgde er nog wel een ‘Farewell Tour’ die de band langs een aantal vaderlandse poppodia zou voeren, waaronder De Vorstin in Hilversum en Poppodium De Boerderij in Zoetermeer. Daarnaast werd ook een aantal buitenlandse steden aangedaan zoals Gotenburg, Helsingør, Verviers, Hamburg, Keulen en Rüsselsheim.

De optredens op de hierboven genoemde Nederlandse podia werden opgenomen ten behoeve van een live dubbelalbum/dvd dat de titel “Back To Shore – The 2022 Farewell Tour” meekreeg.
Op de binnenkant van het boekje prijkt nou niet bepaald een kayak, maar een immens zeilschip dat, zeer toepasselijk, koers zet naar de wal.
Voor deze recensie heb ik helaas alleen over de audio-tracks kunnen beschikken en kan ik over het visuele aspect van de dvd niets melden.

De bezetting is dezelfde als op het laatste studioalbum en het livealbum uit 2019 en dat voorspelt veel goeds. Voor diegenen die dat livealbum kennen zal dit “Back To Shore – The 2022 Farewell Tour” wel iets prettiger in de oren klinken. De opnames klinken compacter en beter in balans. Daarnaast ontbreekt de overtollige galm op de zang. Verder wordt er op het nieuwe livealbum met hetzelfde vakmanschap en dezelfde bezieling gemusiceerd als op zijn voorganger uit 2019, maar dat was voor de goede lezer al duidelijk geworden bij de concertverslagen uit 2022 van collega’s Alex Driessen en Friso Woudstra . Die bezieling is ook duidelijk waar te nemen op de beide trailers die de release van dit album op YouTube vooruit zijn gesneld.

De setlist vertoont, alhoewel in een compleet andere volgorde, veel overeenkomsten met die uit 2019. Dit geldt vooral voor de oudere nummers en de tracks van het album “Seventeen”. Al zijn er van dit sterke comebackalbum helaas vijf tracks gesneuveld om ruimte te maken voor de nieuwe songs van “Out Of This World”. Van dit album worden het Toto-achtige Traitor’s Gate, het mooie gedragen, instrumentale Kaja, de door Marcel Singor gezongen, poppy Waiting en Cary en de symfonische titeltrack met veel verve gespeeld.

Waar Seagull, van het album “Merlin”, tijdens de vorige tour nog in een verrassende akoestische setting werd uitgevoerd, wordt er nu, met succes, teruggegrepen op het origineel. En hiermee bewijst Scherpenzeel toch ook gewoon lekkere eenvoudige popsongs te kunnen schrijven. De titeltrack van dit album ontbreekt natuurlijk ook niet en de toevoeging van het fraaie Niniane (Lady of the Lake) roept associaties met “King Arthur” van Rick Wakeman op.

Van het oudere werk maken vooral Chance For A Lifetime en het met vlagen op Dream Theater lijkende Said No Word erg veel indruk. Mammoth kan natuurlijk ook niet ontbreken, maar ontbeert de power van voornoemde tracks.
Het emotionele Still My Heart Cries For You wordt door Scherpenzeel zelf aan, de veel te vroeg overleden, Pim Koopman opgedragen. Misschien wel nóg emotioneler is het schitterende A Million Years, sterk vertolkt door Bart Schwertmann.

Tegen het einde van het optreden in Hilversum neemt Scherpenzeel zelf kort het woord om terug te kijken met de constatering dat een paar honderd meter verderop destijds, vijftig jaar geleden, de eerste demo’s van Kayak zijn opgenomen en dat daarmee nu de cirkel mooi rond is. Hij bedankt iedereen en laat de deur op een kiertje staan voor wat de toekomst betreft. Wat dat ook moge betekenen…
Met Starlight Dancer en Ruthless Queen wordt het optreden met de, waarschijnlijk, meest succesvolle nummers uit de historie van de band, waardig afgesloten.

Daarmee is het album echter nog niet afgelopen. Als bonus volgen twee studiotracks die naadloos bij het recente materiaal van de band aansluiten. Liveopnames en bonustracks laten horen dat Kayak in deze vorm eigenlijk nog jaren mee zou kunnen, maar inderdaad op het hoogtepunt is gestopt.