Het idee voor deze ep ontstond bij Paul Sadler aan het einde van de nasleep van de coronapandemie. Hij begon toen weer met optreden, onder de naam Paul Sadler Trio. Naast de Engelsman en zijn akoestische gitaar, bestaat het trio uit Alison Lansdown (cello) en Imogen Lyons (viool). Dit alles beviel zo goed dat nu “The Irrational” uit is met vier nummers. Even voor de zekerheid en duidelijkheid: verwacht dus niet de progressieve metal van Sadlers band Spires of de cinematische prog van Haven of Echoes. Zijn benadering is enigszins vergelijkbaar met die van Marjana Semkina. De muziek heeft een sfeer van kamermuziek, en de invloeden van folk en in mindere mate pop zijn hoorbaar. Alleen in het tweede nummer A Song of Everything and Nothing gaat de muziek enigszins richting Haven of Echoes, en dan zal zeker meespelen dat toetsenist Andreas Hack van deze band acte de présence geeft. Ik vind dit bovendien het beste nummer van deze ep, met name door het theatrale karakter van dit liedje.
Om eerlijk te zijn, hoe mooi de nummers op zich ook zijn, de liedjes beklijven niet. En dat vind ik oprecht jammer, want ik vind Paul Sadler een uitstekende zanger. Zijn stem past bovendien uitstekend bij stemmige muziek, dat bewijst hij bij Haven of Echoes wel. De invloeden uit klassiek en folk vind ik interessant en ik ga daar meestal goed op. Alle ingrediënten zijn aanwezig, maar op de een of andere manier komt het nog niet tot een echt smakelijk hoofdgerecht.