RiversideAlbum

Vijf jaar na het laatste studioalbum en twintig jaar na de debuut-EP is Riverside terug met een nieuw album. Dat is om meerdere redenen groot nieuws. Natuurlijk is Riverside uitgegroeid tot een grote band met heel veel fans, ook in Nederland. Maar het was ook niet per se zeker dát er een nieuwe plaat zou komen, na het verdrietige overlijden van gitarist Piotr Grudzinski in 2016. Oud Quidam-gitarist Maciej Meller, die op “Wasteland” al een gastrol had, is tot de band toegetreden en daarmee hebben we weer een kwartet.

“ID.Entity” wordt door het marketingteam van InsideOut Music het begin van een nieuwe fase genoemd, en dat is heel begrijpelijk, maar wat mij betreft niet helemaal terecht. Op “Wasteland” hoorden we immers voor het eerst meer een melancholische rockband dan een progmetalgroep en dat geluid wordt doorgetrokken op het nieuwe album. Vanzelfsprekend was “Wasteland” een donker en emotioneel album, “ID.Entity” is niet alleen aanzienlijk meer poppy, de muziek is ook een stuk vrolijker en daarmee dynamischer.

Uiteraard ligt aan de plaat weer een thema ten grondslag en zoals dat bij Mariusz Duda wel vaker het geval is, speelt identiteit een grote rol. Wie ben je? Speel je bij tijd en wijle een andere rol? Voor Riverside heeft hij het antwoord al paraat: De band is het meest zichzelf op het podium. Vandaar dat voor de opnamen van dit album getracht is het livegevoel vast te leggen. Dat is van oudsher een van de grootste struikelblokken bij het opnemen van muziek: de dynamiek van het samen muziek maken verliest het altijd van de wens zo ‘goed’ en ‘netjes’ mogelijk op te nemen. Door van elke noot tientallen versies op te nemen, gaat de spontaniteit ten onder.

Duda heeft dat nu deels ondervangen door de muziek niet in de studio te schrijven, maar in de oefenruimte met alle muzikanten tegelijk. Daardoor krijgt bijvoorbeeld toetsenist Michal Lapaj veel meer de ruimte en dat betaalt zich uit in een paar meesterlijke partijen, met name op Hammondorgel. Ook nieuwe gitarist Maciej Meller speelt een paar knappe en prachtige solo’s. Daarbij zijn de liedjes wat minder eenkennig dan voorheen.

Ik ben onder de indruk van dit album, omdat het zo veel meer ‘open’ klinkt dan eigenlijk alle vorige albums. Over elke plaat hing wel een sluier van somberte, vaak vertaald in een brommend soort toetsenbehang. Daarmee werd de muziek wel reuze stemmig en melancholisch, maar dit frisse geluid bevalt me beter. De composities zijn helemaal top. Er zit geen zwakke broeder tussen en een aantal verrast behoorlijk. Opener Friend Or Foe doet me aan Simple Minds en zelfs A-Ha denken, zo toegankelijk is het. Dat komt ook door de zang van Duda, die beter klinkt dan ooit. Een iets minder sikkeneurige toonsoort past hem goed. Natuurlijk scheurt er hier en daar een gitaartje, maar dit nummer kun je gerust aan je Top 2000 minnende partner laten horen. Later op de plaat gaat het van aanmerkelijk dikker hout, qua planken. I’m Done With You klinkt bijvoorbeeld lekker nijdig en ook tijdens het langste nummer The Place Where I Belong wordt er nat en droog geschuurd.

Maar voor het overige zoekt Riverside het op dit nieuwe album meer in de breedte. Zo heeft afsluiter Self-Aware niet alleen een meebrul refrein, maar komt er ook een stukje reggae voorbij en een toetsenlijn die aan Pink Floyd doet denken, en dat alles ten dienste van de mooie zangpartijen van Duda. Ook is er zowaar iets van humor aan de hand, zoals in de opening van Big Tech Brother, waarin verder zelfs digitale blazers te horen zijn!

Riverside is al 20 jaar een naam om rekening mee te houden. “ID.Entity” bewijst dat daar nog geen enkele sleet op zit, integendeel. Ik was de Poolse vrienden een beetje zat, maar met deze cd ben ik weer van de partij. Het is een briljante plaat, zeker een serieuze kandidaat voor de jaarlijsten!

Limited Edition:

Vinyl:

Deluxe Edition: