Soen

Imperial

Info
Uitgekomen in: 2021
Land van herkomst: Zweden
Label: Silver Lining Music
Website: http://soenmusic.com/
Tracklist
Lumerian (5:31)
Deceiver (4:33)
Monarch (4:52)
Illusion (5:11)
Antagonist (6:02)
Modesty (4:34)
Dissident (5:38)
Fortune (5:43)
Lars Enok Åhlund: toetsen, gitaar
Joel Ekelöf: zang
Cody Ford: gitaar
Oleksii “Zlatoyar” Kobel: basgitaar
Martin Lopez: drums
Imperial (2021)
Lotus (2019)
Lykaia (2017)
Tellurian (2014)
Cognitive (2012)

Bij Progwereld leveren wij eind december/begin januari traditiegetrouw altijd onze jaarlijsten in. Op de redactie leidt dat steevast tot discussies of het betreffende jaar nu wel of niet een goed muziekjaar was. Het jaar 2020 vormde daar geen uitzondering op. Sowieso zal dat jaar niet de geschiedenisboeken ingaan als een heel positief jaar en wat dat betreft kan het in 2021 alleen maar beter worden. Het Zweedse Soen doet met een van de eerste albums van het nieuwe jaar alvast een behoorlijke duit in het zakje, want als de kwaliteit van dit album een voorbode is van wat ons dit jaar te wachten staat, kon het wel eens een heel mooi jaar worden.

Op de vorige vier albums evolueerde de band van een Tool-kloon tot een gevestigde progmetal act met een eigen geluid. Met name de albums “Lykaia” en “Lotus” konden overal op goede kritieken rekenen. Op “Imperial” wordt deze lijn voortgezet en levert Soen zijn beste werk tot nu toe af. De complexe stukken zijn nog volop aanwezig, de muziek is net zo stevig als altijd, maar de band klinkt op “Imperial” toegankelijker dan ooit. En dat is een absolute aanbeveling, want dit album bevat acht klasbakken van nummers en kent domweg geen zwakke momenten.

Van die toegankelijkheid is aanvankelijk nog niet heel veel te merken. Opener Lumerian knalt direct je speakers uit met een knalharde opening. Het pakkende refrein is echter al een eerste indicatie van wat we veel op dit album terug zullen horen. Technisch vaardige prog met vooral in de refreinen een hoog meezinggehalte. Zanger Joel Ekelöf laat zich op dit nummer van zijn meest veelzijdige kant horen. In de coupletten trekt hij af en toe flink van leer om ons in het refrein dan te trakteren op veelal meerstemmige melodieuze partijen. In het verleden was er hier en daar wel wat kritiek op zijn wat vlakke zang en beperkte bereik. Wat mij betreft is dat niet terecht, omdat hij deze vermeende tekortkomingen ruimschoots compenseert met kracht en volume. Sterker nog, de stem van Ekelöf is een van de belangrijke troeven van deze band.

Een ander belangrijk onderdeel van het geluid van Soen is het weergaloze drumwerk van Martin Lopez. Als een van de oprichters van de band is Lopez binnen deze band duidelijk in zijn element en met zijn drumspel zorgt hij voor ontzettend veel dynamiek in het geluid van Soen. Zijn partijen in de eerste drie nummers zijn ongekend strak en maken dit drietal van hetzelfde laken een pak. Met het vierde nummer Illusion gaat het roer enigszins om. Het nummer is een indrukwekkende powerballad van het soort waarvan we er op voorganger “Lotus” ook al een paar aantroffen. Inclusief schitterende scheurende gitaarsolo van Cody Ford. Met het daaropvolgende Antagonist gaan de volumemeters weer richting standje tien. De geweldige staccato ritmes van Lopez combineren hier uitstekend met de gedubbelde slaggitaarpartijen en het ijzersterke baswerk van nieuwkomer Oleksii Kobel. Wat een heerlijk spannend nummer en een showcase in progmetal. Ook de bijna doomy afsluiter van het album toont aan dat we hier met een hele veelzijdige plaat te maken hebben.




De rol van de toetsen is op het nieuwe album een tikkeltje teruggeschroefd ten opzichte van de vorige plaat. Veelal gebruikt Lars Åhlund zijn toetsinstrumenten om de nummers wat extra in te kleuren, maar wanneer er een meer prominente rol voor zijn spel is weggelegd is het ook wel extra genieten. Illustratief daarvoor is de prominente rol die de mellotron in Modesty krijgt. Het zorgt ervoor dat het nummer een Anekdoten-achtige sfeer meekrijgt.

Soen levert met “Imperial” een ongekend sterk album af. De toename in laagdrempeligheid heeft absoluut niet gezorgd voor een afname in kwaliteit. Integendeel zelfs. De band geeft aan – mede door het gebrek aan mogelijkheden om op te treden – dat alle aandacht kon gaan naar het creëren van de nieuwe plaat en dat is te horen. Ongetwijfeld is er veel geschaafd aan de nummers, maar dat heeft hier vooral tot goede dingen geleid. De standaard is alvast gezet voor dit jaar.

Send this to a friend