Von Hertzen BrothersConcert

Na het uitbrengen van hun laatste studioalbum “In Murmuration” in 2024 en het live album “Live at Tavastia” is het nu tijd voor een korte tournee door west Europa van de Finse band Von Hertzen Brothers (VHB). Het meest recente album “In Murmuration” betekende een afslag richting kortere, meer strakke en vooral puntige songs ten opzichte van de voorganger, het thematische en vooral proggy “Red Alert in the Blue Forest” uit 2022. Ik ben benieuwd hoe dit door de trouwe fan schare zou worden ontvangen, met name in de live uitvoering. En dan ook nog eens met een nieuwe toetsenist en drummer. Dus op naar Zoetermeer, waar de Finnen deze avond hun tenten hebben opgeslagen.

Er is een support act deze avond: een half uur is ingeruimd voor Kristoffer Gildenlöw, de sympathieke Zweedse reus. In vrijwel perfect Nederlands kondigt hij de nummers van vooral zijn laatste album “Empty” uit 2024 aan. De muziek komt uit een doosje, de gitaar en de goede zangstem zijn van de man zelf. Het is melodieuze muziek, traag van tempo met enigszins sombere teksten. Gildenlöw is een prettige podium persoonlijkheid die zich met verve door het repertoire heen werkt. Ook kleine technische hindernissen worden genomen, nota bene tijdens het beste nummer, Saturated. Uitstekend ingeburgerd, hij zei het zelf al.

Om even voor half tien wordt er afgetrapt door de hoofdact deze avond, met The Relapse van het laatste album. De saxofoon solo doorbreekt de ongecoördineerde maar aanstekelijk herrie die de band produceert. Somewhere In The Middle dateert alweer uit 2008 terwijl War is Over volgens zanger Mikko nog uit hun ‘positieve periode’ in 2016 dateert. Het oorverdovende nummer heeft een Queen-achtig einde daar waar Angel’s Eyes weer over een licht Oosters getint karakter beschikt.

Publieksfavoriet Flowers and Rust is van “Nine Lives” en volgens zanger/ceremoniemeester Mikko von Hertzen precies 12 jaar oud. Markus Pajakkala steelt de show met een ouderwets scheurende alt saxofoon solo. Weer een nieuw nummer, Starlings, ook van het laatste album, Ramones-achtige snelheid en sopraan sax. Dat er veel sneeuw valt en ligt in Finland is algemeen bekend, Snowstorm is erdoor geïnspireerd. De ‘dialoog’ die gitarist Kie met zijn versterker aangaat is hallucinerend, hij gaat volledig op in zijn instrument.

Drie broers vormen letterlijk en figuurlijk een front, gedrieën vooraan het podium met Mikko en Kie als podium beesten. Vooral de laatste kan geen seconde stil staan en beweegt zich als een bezetene over het gehele podium. Maar ook de meerstemmige harmoniezang mag er zijn. Mikko Sirén, ex-Apocalyptica, is de nieuwe man achter de drumkit, wat een geweldige drummer is dat. De klappen die hij uitdeelt vanaf zijn lage zitpositie en summiere drumstel, klinken als kanonschoten. Ook de veelzijdige Markus Pajakkala laat een prima indruk na op zowel toetsen, saxofoon(s) als dwarsfluit.

Tijdens Insomniac is het niet zo moeilijk om wakker te blijven, het volume staat hoog. All of a Sudden, You’re Gone is een prachtige semi-akoestische ballade overgoten door de sopraan sax van Markus Pajakkala. Sowieso een aanwinst deze veelzijdige muzikant, hij eist de hoofdrol op door zijn spel op dwarsfluit naast het gitaarduet van de broers op Kiss a Wish, zonder twijfel het meest proggy nummer van de set. Fantastisch drumwerk van newcomer Mikko Sirén tijdens Freedom Fighter, Let Thy Will Be Done is pure waanzin. Gelukkig is daar The Willing Victim, een ballade met veel toetsenwerk en een karakteristieke gitaar solo van Kie.

De band verlaat kort het podium om snel terug te keren voor Sunday Child. De publieksparticipatie die hier wordt gevraagd door Mikko von Hertzen wordt voortgezet in New Day Rising. Dan is de koek echt op, of toch niet? Het geweldige Peace Patrol van “Red Alert in the Blue Forest” is de uitsmijter vanavond. Inclusief saxofoon natuurlijk en met de ultieme gitaar solo door Kie von Hertzen, een ware prog epic. Het enthousiaste publiek beloont de band met een oorverdovend applaus.

Optredens van VHB zijn een feest om mee te maken, of je nou van de muziek houd of niet: het is intens, energiek, heftig, luidruchtig en humoristisch. Er zijn maar weinig bands die zich zo geven als het Finse vijftal, ik kon de glimlach op mijn gezicht nauwelijks onderdrukken. De heren muzikanten kunnen aan het einde van de avond uitgewrongen worden, doordrenkt als zij zijn van hun eigen zweet. Het feit dat er slechts een relatief beperkt aantal bezoekers aanwezig was, ca. 150 waren verkocht, schijnt hen niet te deren.

Een set met een mooie dwarsdoorsnede van het oeuvre van de mannen, zes albums passeren de revue terwijl het zwaartepunt met vier nummers logischerwijs op het meest recente album “In Murmuration” ligt. Helaas maar twee songs van mijn persoonlijke favoriet “Red Alert in the Blue Forest”. Dus geen Day of Reckoning, Blue Forest of The Promiss maar er is genoeg om van te genieten. Een extra lange show ook, dit was het laatste concert in een korte tournee door Europa, de volgende dag zou de terugtocht naar Finland aanvangen. Twee uur en ca 15 minuten duurde het slotoptreden in de Zoetermeerse rocktempel, die door Mikko met veel complimenten werd overladen. En dat gold in het bijzonder die ene medewerker die in veelvuldige mailtjes de band verzocht om Zoetermeer vooral niet over te slaan tijdens de tournee. Gelukkig maar.